از روح و جسمی که نمیشه جداشون کرد

کتابی* که دارم میخونم در مورد فیزیک نیوتن و فیزیک کوآنتومه و اینکه فیزیک نیوتن و تفکر دکارتی باعث میشه جزیی نگری یی به وجود بیاد که حتی انسان رو شبیه یک ماشین ببینن به خصوص در مورد بیماری ها. اینکه فقط یک عضو بررسی بشه برای رفع بیماری و به کل فضای روح و جسم از هم جدا بشه و چیزی که در طب کهن با اسم طب کُل نِگَر مطرح بوده و بحث احساسات و حالات روحی رو هم در ایجاد بیماری دخیل می دونستند به کل کنار گذاشته می شه... اما فیزیک کوانتوم می گه بحث تاثیر گذاریِ اجزاء روی هم  خیلی مهم هست... حالا می فهمم چرا از طب نوین هیچ چیزی برای من قابل درک نیست و اصلا کمکی به من نکرده تا حالا، حتی توی بحث یک آلرژی ساده فقط اون آمپولهای کورتونیِ بی خاصیتشون رو تجویز می کنند در حالی که با بحث طب کل نگر چه ایرانی چه هندی چه آیورودا و طب سوزنی با توجه به وضعی که هر یک نفر داره برای بیمار نسخه تحویز می شه....
*کتابِ"یک"، نویسنده: مسعود ناصری،نشر مثلث.

پ.ن۱: اگر بخوام به ج.ا. نمره بدم توی تمام این چهار دَهِ فقط بابت اینکه طب ایرانی رو وارد دانشگاه کرده یک مثبت می دم بهش در مورد گرایش رشته ی خودم و بقیه ی رشته ها کلا منفیه نمره اش.

پ.ن۲: امروز متوجه شدم من تا حالا اغلبِ اذیت شدنهام به خاطر حساسیتهام و بی ربط بودنِ آدمهای دور و برم به خودمه.
پ.ن۳: مدام به خودم یادآوری می کنم قوای رفته ات رو آروم آروم بازیافت کن و بیشتر از توانت از خودت توقع نداشته باش.
پ.ن۴: اگر بتونم شروع کنم به طرح زدن عالی میشه.